Wat kan ik tegen mijzelf zeggen als ik weer een dwanggedachte heb?

• Het is maar een hik van mijn hersenen: een losse gedachte die geen wens is van mij of een soort intuïtie of werkelijkheid. Alle mensen hebben deze gedachten, alleen blijven deze bij dwangers langer hangen, doordat deze gekoppeld wordt met angstgevoelens.
• De spanning en angst die ik nu in mijn lichaam ervaar verdwijnt op een gegeven moment gegarandeerd.
• Als ik toegeef aan de obsessies en ga dwangen heb ik maar heel even verlichting: op lange termijn zal het eraan toegeven ervoor zorgen dat ik steeds ongelukkiger word.
• De enige manier om op lange termijn steeds minder last van de dwanggedachten te hebben is het niet toegeven aan de dwanggedachten.
• Ik heb als dwanger de neiging om de werkelijkheid zo te interpreteren dat het lijkt of er overal aanwijzingen en bewijzen zijn die de zogenaamde realiteit van mijn dwanggedachtes staven. Dit komt door de hyperfocus die ik heb op het onderwerp van mijn dwanggedachten.
• Het navragen van de realiteit van mijn dwanggedachten bij personen in mijn omgeving is niets anders dan een compulsie: het zal zorgen dat mijn dwanggedachten op de langere termijn verergeren.
• Als dwanger heb ik de neiging om perfectionisme na te streven. Verlossing hiervan bestaat uit de realisatie dat de realiteit van geen enkele dwanggedachte voor 100% uitgesloten kan worden. Wel kan ik stellen dat het leven niet leefbaar is als je je constant bezig houdt met hele kleine kansen.
• Hoewel de angst en de aard van de dwanggedachten voor een dwanger vaak hetzelfde zullen zijn, zal het voor de dwanger elke keer opnieuw overkomen alsof de dwanggedachte deze keer realistisch is. Ik kan tegen mezelf zeggen dat de frequentie van terugkerende dwanggedachten niet pleiten voor de eventuele realiteit van deze gedachten maar juist eerder voor de onwaarschijnlijkheid hiervan.
• Hoe langer ik inhoudelijk inga op de dwanggedachtes of eraan toegeef door te dwangen, hoe minder goed ik de realiteit zal kunnen waarnemen. Hierdoor zullen de dwanggedachtes aan kracht toenemen: deze vicieuze cirkel is een valkuil die alleen voorkomen kan worden door vanaf het begin niet op een dwanggedachte in te gaan.
• Ik zal proberen de dwanggedachtes te ontkoppelen van de angstgevoelens: bijvoorbeeld door te proberen ze op een andere, afstandelijker manier te benaderen: “oh ja daar heb je weer zo’n dwanggedachte” in plaats van “oh jee daar heb je weer zo’n dwanggedachte”
• Ik ben mij ervan bewust dat de angst en spanning die door een dwanggedachte en -handeling worden veroorzaakt mijn waarneming vervormen.Hoe vaker ik zal toegeven aan een dwanggedachte, hoe meer mijn waarneming zal vervormen en hoe slechter ik de realiteit van mijn dwanggedachte kan beoordelen.

Korte vragen die mijzelf kan stellen om onderscheid te maken tussen een dwanggedachte en een echte waarschuwing of realistische gedachte vanuit mijn hersenen

• Heb ik deze gedachte heel vaak gehad? Betreft het gedachtes over voor mij gevoelige dwangthema’s?
• Kan ik op dit moment de realiteit van mijn gedachte goed waarnemen?
• Zal een meerderheid van de mensen lang stil staan bij deze gedachte en hieraan toegeven door middel van compulsies?