OCD-test

Mocht je twijfelen of je last hebt van OCD, kijk dan eens hier voor een test van het OCD-forum van Stichting Dwangstoornis.

WC-rol

Op het hoogtepunt van mijn smetvrees was het voor mij ook heel belangrijk dat het toiletpapier op de `goede` manier hing, zoals op de tweede foto en niet als de eerste. Zou nu niet eens meer weten wat het idee erachter was. Misschien dat het papier op de eerste manier in aanraking kwam met een `vieze` muur of dat je handen eerder in aanraking kwamen met de muur op die manier. Dwang zorgt ervoor dat je zelfs over deze kleine, nutteloze details gaat nadenken.

Marina de Wolf-centrum

Dit is het station van Ermelo, de plaats waar ik een tijd in een kliniek heb gezeten voor mijn OCD. Het leek of mijn leven daar op dat moment stilstond en ik gevangen zat in één grote nachtmerrie. Toch heb ik uiteindelijk heel veel aan hun behandeling gehad. Het is één van de weinige gespecialiseerde klinieken op het gebied van angst- en dwangstoornissen. Mocht je meer informatie willen weten over de Marina de Wolf-centrum kijk dan op hun website.

Mariadistelextract werkzaam bij obsessieve-compulsieve stoornis

Iraanse wetenschappers hopen in het extract van mariadistel een geschikt en veilig alternatief gevonden te hebben voor antidepressiva in de behandeling voor OCD. Volgens hun onderzoek (gerandomiseerde, dubbelblinde pilotstudie) is mariadistelextract even effectief bij OCD als de standaardbehandeling met de SSRI (serotonineheropnameremmer) fluoxetine. Vijfenvijftig volwassenen met OCD (diagnose volgens DSM-IV-TR en een Yale-Brown score ≥ 21 punten) namen gedurende acht weken mariadistel (3x200 mg zaadextract/dag) of fluoxetine (3x10 mg/dag) in. Gedurende zes weken voorafgaande aan de studie kregen ze geen medicijnen of (gedrags)therapie voor OCD. Mariadistelextract en fluoxetine waren beide effectief bij obsessieve en compulsieve symptomen en zorgden voor een vergelijkbare (sterk-significante) verlaging van de Yale-Brown score; deze daalde in de mariadistelgroep met gemiddeld 11 punten en in de fluoxetinegroep met gemiddeld 12,5 punten. Het duurde vergeleken met fluoxetine een week langer alvorens de effecten van mariadistelextract zichtbaar werden.

Hersenactiviteit OCD

Thank god for Anafranil!

Als je de chemische structuur van Clomipramine (merknaam Anafranil) bekijkt, kan ik me niet voorstellen dat zoiets zoveel impact kan hebben. Maar dat doet het wel bij mij. Ik slik op dit moment 75 mg Anafranil per dag. Dit zorgt ervoor dat ik 90% van mijn dwangklachten kwijt ben! Dat wil zeggen, ik heb de dwanggedachten nog wel, maar heb nu genoeg kracht om de daarop volgende dwanghandelingen te weerstaan. Natuurlijk heeft het wel bijwerkingen: niet naar de wc kunnen, droge mond, niet tegen alcohol kunnen en trillende handen. Maar dit weegt voor mij totaal niet op tegen de voordelen: ik ben de ontdekker van deze stof nog steeds dagelijks dankbaar!

Wat kan ik tegen mijzelf zeggen als ik weer een dwanggedachte heb?

• Het is maar een hik van mijn hersenen: een losse gedachte die geen wens is van mij of een soort intuïtie of werkelijkheid. Alle mensen hebben deze gedachten, alleen blijven deze bij dwangers langer hangen, doordat deze gekoppeld wordt met angstgevoelens.
• De spanning en angst die ik nu in mijn lichaam ervaar verdwijnt op een gegeven moment gegarandeerd.
• Als ik toegeef aan de obsessies en ga dwangen heb ik maar heel even verlichting: op lange termijn zal het eraan toegeven ervoor zorgen dat ik steeds ongelukkiger word.
• De enige manier om op lange termijn steeds minder last van de dwanggedachten te hebben is het niet toegeven aan de dwanggedachten.
• Ik heb als dwanger de neiging om de werkelijkheid zo te interpreteren dat het lijkt of er overal aanwijzingen en bewijzen zijn die de zogenaamde realiteit van mijn dwanggedachtes staven. Dit komt door de hyperfocus die ik heb op het onderwerp van mijn dwanggedachten.
• Het navragen van de realiteit van mijn dwanggedachten bij personen in mijn omgeving is niets anders dan een compulsie: het zal zorgen dat mijn dwanggedachten op de langere termijn verergeren.
• Als dwanger heb ik de neiging om perfectionisme na te streven. Verlossing hiervan bestaat uit de realisatie dat de realiteit van geen enkele dwanggedachte voor 100% uitgesloten kan worden. Wel kan ik stellen dat het leven niet leefbaar is als je je constant bezig houdt met hele kleine kansen.
• Hoewel de angst en de aard van de dwanggedachten voor een dwanger vaak hetzelfde zullen zijn, zal het voor de dwanger elke keer opnieuw overkomen alsof de dwanggedachte deze keer realistisch is. Ik kan tegen mezelf zeggen dat de frequentie van terugkerende dwanggedachten niet pleiten voor de eventuele realiteit van deze gedachten maar juist eerder voor de onwaarschijnlijkheid hiervan.
• Hoe langer ik inhoudelijk inga op de dwanggedachtes of eraan toegeef door te dwangen, hoe minder goed ik de realiteit zal kunnen waarnemen. Hierdoor zullen de dwanggedachtes aan kracht toenemen: deze vicieuze cirkel is een valkuil die alleen voorkomen kan worden door vanaf het begin niet op een dwanggedachte in te gaan.
• Ik zal proberen de dwanggedachtes te ontkoppelen van de angstgevoelens: bijvoorbeeld door te proberen ze op een andere, afstandelijker manier te benaderen: “oh ja daar heb je weer zo’n dwanggedachte” in plaats van “oh jee daar heb je weer zo’n dwanggedachte”
• Ik ben mij ervan bewust dat de angst en spanning die door een dwanggedachte en -handeling worden veroorzaakt mijn waarneming vervormen.Hoe vaker ik zal toegeven aan een dwanggedachte, hoe meer mijn waarneming zal vervormen en hoe slechter ik de realiteit van mijn dwanggedachte kan beoordelen.

Korte vragen die mijzelf kan stellen om onderscheid te maken tussen een dwanggedachte en een echte waarschuwing of realistische gedachte vanuit mijn hersenen

• Heb ik deze gedachte heel vaak gehad? Betreft het gedachtes over voor mij gevoelige dwangthema’s?
• Kan ik op dit moment de realiteit van mijn gedachte goed waarnemen?
• Zal een meerderheid van de mensen lang stil staan bij deze gedachte en hieraan toegeven door middel van compulsies?