Interessante website
gevonden van Mark Freeman, een man die jarenlang veel last heeft gehad van
OCD. Hij heeft uiteindelijk de dwang overwonnen met behulp van Exposure en Response-Preventietherapie en managed op dit moment mensen die worstelen met hun
geestelijke gezondheid. Ik vind dat hij een heel positieve
zienswijze heeft over het omgaan met je OCD. Op Youtube heeft hij een aantal
filmpjes gezet met 6 tips om je OCD te overwinnen. Hieronder de links naar de
filmpjes met een korte samenvatting (mijn interpretatie van zijn tips). Ik raad
je aan om ze te kijken!
De eerste tip is heel praktisch: schrijf voor jezelf tips,
aanwijzingen of aanmoedigingen op, en plak ze op plekken in je omgeving waar je
veel last hebt van OCD. Bv een memo met de tekst “was je handen maar 1 keer” die je goed zichtbaar bij de wasbak
plaatst.
Tip 2 is het volgen van therapie op basis van Exposure &
Response Preventie. Deze therapie is eigenlijk de meest succesvolle van alle vormen
om je dwang aan te pakken: meer dan 75%
van de dwangers boekt hiermee grote en vaak permanente vooruitgang. Het komt op
het volgende neer: stel jezelf bloot aan
handelingen of situaties die je angst en obessies opwekken en stel vervolgens
je dwanghandelingen (compulsies) uit of doe ze helemaal niet. Hoewel de angst
hierdoor in het begin heel erg zal toenemen zul je door het consequent
toepassen van deze therapie merken dat deze spanning uiteindelijk ALTIJD
verdwijnt en je obsessies uiteindelijk aan kracht inboeten.
Bij het volgen van Exposure & Response Preventie of welke
therapie dan ook, is het een gouden regel om klein te beginnen. Dwangers zijn
vaak perfectionisten en geneigd om dan maar gelijk hun grootste angst aan te
pakken. Hij maakt hierbij een vergelijking met een marathon: die kun je ook
niet in één keer lopen zonder enige vorm van training waarbij je eerst kleinere
afstanden loopt. Kortom, pak je angsten in kleine stapjes, maar wel consequent,
aan. Als je bv het idee hebt dat je
handen vies of besmet zijn, wacht dan eerst 5 minuten met wassen, dan 10
minuten etc. Bouw het langzaam op.
Bij het vechten tegen dwang is ook zeer belangrijk om gezond
te eten. Ongezond eten maakt je moe en lusteloos waardoor je mentaal minder
bent opgewassen tegen de dwang.
Deze is echt belangrijk denk ik. Vechten tegen de
dwanggedachten (obsessies) heeft weinig zin. Probeer maar eens een halve minuut niet aan een witte
ijsbeer te denken. Je geest gaat vervolgens vaker aan een witte ijsbeer denken
dan ooit, alleen omdat je het niet wilt.
Wat wel zin heeft is het vechten tegen de dwanghandelingen
(compulsies) die bij OCD’ers bijna altijd volgen op de obsessies. Dit is de
basis en succes van exposure en repsonsepreventie.
Ook een hele goede: hij zegt dat veel mensen met OCD, vooral als ze het al wat langer hebben, last krijgen
van een vorm van het stockholm syndroom. Dit
syndroom is
een psychologisch verschijnsel dat soms optreedt bij bijvoorbeeld een gijzeling, waarbij het
slachtoffer (de gijzeling) sympathie krijgt voor degene die hem eigenlijk iets slechts
aandoet (de gijzelaar).
Hij vergelijkt de dwanger met iemand die onder gijzeling
staat van zijn OCD. Hoewel de OCD uiteindelijk alleen maar slecht voor je is en
je leven langzamerhand naar de knoppen helpt, koesteren sommige dwangers hun OCD op een bepaalde manier ook, aangezien de dwanghandelingen hen een (tijdelijk) veilig gevoel geven en je
het idee geven dat je de zaken onder controle hebt.
Belangrijk hierbij is dus te realiseren dat elke keer dat je toegeeft
aan je dwang, ook al geeft het je tijdelijk een goed gevoel, je leven steeds verder wordt ontwricht...
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenDanku voor de goede tips.
BeantwoordenVerwijderenEcht goede tips van de auteur. Ik heb zelf ook last van OCD en ik begin steeds meer te leren de dwanghandeling zelf te weerstaan. Zelf heb ik exposure in vivo gehad en 1 keer EMDR. Daarnaast slik ik ook medicijnen ertegen.
BeantwoordenVerwijderenMaar wat ook een goed gevoel geeft is 1 uur na het negeren van je dwang. Dat is je trots van "ik heb het kunnen weerstaan"!
Verder moet je dwangen langzaam afbouwen en niet boos op jezelf zijn als het een keer niet lukt. Accepteer dat je altijd last van dwang zal houden en de kunst is om het aantal dwanghandelingen de minimaliseren. Het zogenaamde grijze gebied. Heel, heel moeilijk en elke dag is het weer een strijd met de grootste werkgever ooit; de OCD zelf.
Het gevaar is inderdaad aanwezig dat als je eenmaal toegeeft aan een dwang de neiging om de volgende dwang ook maar genomen moet worden; het doorslaan in de dwang omdat je al eenmaal aan het dwangen bent.
Schrijf ook op een briefje voor jezelf wat de consequenties zijn als je de dwang niet uitvoert. Je zal zien dat die er bijna niet zijn. Het moeilijkste van heel de therapie is om de angst gewoon over je heen te laten komen. Laat maar gaan, hij ebt vanzelf weg.
Het is net als stoppen met roken. De angst dat je nooit meer een sigaret mag roken. Dat is fout denken, maar menselijk. Denk dan zoiets van "ik hoef van mezelf nooit meer te roken, dus waarom zou ik het dan nog doen?".
medicijnen zijn er dan weer voor om beter met de angst van het niet doen om te gaan.
Ik vind het zelf moeilijk dit te schrijven want ik voel weer angst om te dwangen, maar ik verrek het! Ik laat me niet verleiden door die stomme angst.